"Der ingen vil av
vegen, kan ingen kome fram", heiter det i eit ordtak etter Ivar Aasen.
Det er ei ganske treffande skildring av situasjonen i Nordfjord pr august 2013. Akkurat no lir heile Nordfjord - og Sogn og Fjordane elles - av manglande avklaring av ei for lengst grytemoden sak: Traséval for E39 gjennom Nordfjord.
Slik
kan vi ikkje lenger ha det. No må det kome ei avgjerd. Vi har rett og slett
ikkje meir tid å miste. Vi har viktige ting å gjere - og det hastar å kome i
gang.
I
det halvanna året vi no har venta på eit avgjerd, har utruleg mykje tid og
ressursar i politikk og næringsliv i Nordfjord gått med til å påverke ei avgjerd
som aldri ser ut til å kome. Frontane er steile. Med saka sin indre dynamikk
blir dei berre meir uforsonlege for kvar veke og månad som går - det blir
"verre og verre dag for dag". Eg har i sommar merka det meir enn
nokon gong i samtaler med folk på kryss og tvers i Nordfjord: Alle er oppgitt,
lei og fortvila over ein strid som aldri ser ut til å ta slutt, eit løp med
ukjent målstrek som stadig blir flytta lenger fram.
I
regionar med store ressursar og mange
"valmulegheiter" for kven ein vel samarbeide med, er ikkje det så
farleg. Der er det tid, ressursar og alliansepartnarar nok.
Slik
er det ikkje i Nordfjord og Sogn og Fjordane. Vi er få, og vi er små. Vi er
avhengige av å spele saman, å spele kvarandre gode. Eg tenkjer kvar einaste dag
på kor mykje utvikling vi saman kunne ha skapt det siste halvanna året viss vi
hadde brukt tida vi har brukt på evig stillingskrig om E39 til målretta,
knallhard jobbing med å skape vekstkraft og utvikling i felleskap.
Mulighetene
finst. Eg trur på Nordfjord. Trur på Sogn og Fjordane. Uavhengig av regjering
og politisk fleirtal. Det er difor eg i 2007 flytta heim til fylket etter 15 år
i Bergen og Oslo.
Fire
år i Måløy Vekst frå 2007-11, der vi med samarbeid, lagspel og tillitsbygging på tvers av grensene snudde
nedgang til vekst, har gjort meg ytterlegare styrka i trua: Det ER mulig å snu
ei utvikling. Det er ingen grunn til at Sogn og Fjordane skal vere
"annleisfylket" som ikkje klarer å skape gull av dei fantastiske
mulighetene vi har med å ligge midt på Vestlandet.
Også
Nordfjord har alle muligheter. Vi kan vere med og gi Sogn og Fjordane
vekstkraft. Det rykande ferske "Kommune-NM 2013" lagt fram av NHO
denne veka syner det same: Dei fire store Nordfjord-kommunane (Vågsøy, Eid, Stryn
og Gloppen) er alle blant dei åtte beste og mest framtidsretta i fylket. Vi har
over 40 av dei 100 største bedriftene i fylket, fire av dei sju største
kommunene, enorme energi- og naturressursar og nær 30.000 kreative menneske frå ytste Stadt til inste
Stryn.
Men
vi klarer ikkje som lokalsamfunn å vekse éitt og éitt. Vi må kome oss vidare saman. Det krev
avklaringar, opne prosessar, gjensidig tillit og evne til å gå vidare. Evige omkampar,
evig stillingskrig og mistillit til naboen er døden i arbeidet med å skape
vekst.
Ferjefri
E39 er eit eineståande vekstprosjekt for Vestlandet. Eg er imponert over
trøkket Hordaland, Rogaland og Møre og Romsdal no legg ned i å få bygd E39 slik
at dei regionale effektane i sine fylket blir størst mogleg - i å dokumentere
at vegbygging faktisk løner seg - sjølv dei litt dyrare løysingane i notid som
bygger større regionar saman for all framtid.
Som
Victor Norman sa det i ein kronikk i Dagens Næringsliv for ei tid tilbake: "Vi bygger ikke veier og bruer. Vi
bygger bo- og arbeidsmarkedsregioner." Regjeringa peiker sjølv i den
nye distrikts- og regionalmeldinga på at ingen stader er potensialet for dette
større enn i Sogn og Fjordane og Møre og Romsdal.
I
ei slik nasjonal storsatsing er det ingen grunn til at Sogn og Fjordane atter
ein gong skal stå med huva i handa. Vi må ikkje gjere Vestlandets største
utviklingspakke nokonsinne til ein "sparepakke" for Sogn og Fjordane.
Sogn og Fjordane må aldri godta å bli redusert til å vere ein billig transportetappe
mellom nord og sør.
Reduserer
vi oss sjølve til det? Klarer vi det kunststykket å sitje att på ferjelemmen og
klø oss i hovudet over kvar brua skal gå, medan resten av Vestlandet gir full
gass og bygger bruer og vegar for 150 milliardar i åra framover for å maksimere
dei regionale effektane i sine fylke?
Ja,
då har vi ikkje lenger andre å skulde på dersom veksten kjem andre stader enn
hos oss..
Difor
ber eg innstendig partileiarar og toppkandidatar i Sogn og Fjordane for
regjeringspartia om å gå saman og finne ei løysing på E39-floken. Skjer
gjennom. Gjer det mulig å kome vidare. Ja, vi veit at de internt i partia har
ulikt syn. Men det er verken unikt eller oppsiktsvekkande. Det er faktisk difor
vi har eit politisk system - for å
finne løysingar som tek samfunnet vidare også når syna er ulike.
Ein
ting er sikkert: Ingen av dykk gjekk til val på å gjere ingenting! Det er
diverre der vi er no. Difor vil de alle bli vinnarar av å skjere gjennom.
No
må vi rett og slett kome vidare. Sogn og Fjordane og Nordfjord må opp og fram.
Eg har flytta attende til fylket og kasta meg inn i næringsutvikling og
politikk for å vere med å skape vekst. Det fine med vekst, er at vi alle kan vere
med å ta æra for han. Det er betydeleg betre enn å prøve å fordele skuld for ei
avgjerd som aldri kjem.
Med
ynskje om ein god valkamp og ei snarleg avgjerd på E39-floken - no har vi rett
og slett ikkje meir tid og energi å kaste bort.
Alfred Bjørlo, ordførar i Eid. August 2013
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar